среда, 15 јуни 2011 г.

Bu Aşk mı???



Bu gece yine ağlıyorum
Sensizlikten korkuyorum
Artık kendimi tanımıyorum
Bunun adı aşk mı bilmiyorum.

Yıldızlar bu gece parlamıyor
Benimle beraber ağlıyor
Hislerime inanamıyorum
Bunun adı aşk mı bilmiyorum.

Nasıl da böyle oluyor
Uzaklık canımı yakıyor
Hasretinden yanıyorum
Bunu adı aşk mı bilmiyorum.

Neden bu ceza sence
Çoktan dokunamadım güzel yüzüne
Yinede seninle varım ölüme bile
Bunu adı aşk mı söyle??

среда, 21 ноември 2007 г.

ЗА НАС !



Солзи течат во безкрајната ноќ
И молат за малку моќ,
Звездите гледаат И не блескаат
И заедно со мене тагуваат.
Сакаш да одиш од мене
А не прашуваш
Што чувствувам во себе
Не го гледаш моето лице
Не го чувствуваш моето срце.
Те повикувам И го спомнувам твоето име
А ти не ме слушаш, не го слушаш гласот мој
Што вика по тебе.
Ти кажувам дека те сакам
Но, ко да не било доволно
Сакаш да си одиш од мене.
Зар не е грев оваа лубов да потоне
Зар е убаво оваа звезда наша да гасне.
Животот без тебе нема смисла
Но никого не можам да држам со сила
Оди си ти, оди од мојот живот
Оди од мојот свет
Но те молам остани во моите сни
Остани, за да те имам покрај мене во сон
Да те чувствувам во сон
И да ги памтам нашите денови засекогаш
Иако во реалноста може ке те милува некоја друга.

Ми недостигаш Ти!!!



Ноќва на тебе мислам
Твоите допири ги барам
По бакнежите твои копнеам
И по слаткиот збор
“Те сакам”
Толку си мил кон мене
А сепак по малце ме убиваш
Умирам од внатре
Пошто многу ми недостигаш
Свеќата вечерва се топи
Така и моето срце
А твојата сенка шепоти
Дека копнееш по мене.
Месец дена заедно
Како цел живот
Со тебе да имам поминато
Те чувствувам многу блиску
Но сепак далеку со памет
Како се да се руши врз мене
А јас останувам без тебе
Не ме оставај те молам
Остани со мене
Животот мој го давам
За вечност со тебе
Се топам,умирам
Но ти не ме разбираш
Душо моја!!!!
Многу ми недостигаш.

Ти-живот за мене!




Очите твои-светлина на животот
Допирите твои-навика на телото
Бакнежите твои-лек на вечност
Зборовите твои-удар за срцето
Ликот твој-света икона за мене
Ти-Ангел на моите Сни!
Со твоите погледи длабоко ме погодуваш
Срцето безкрајно ми го прогонуваш
Телото гори по твоите допири
Усните тагуваат по твоите бакнежи
Очите плачат по твоите нежни погледи
А јас,копнеам по тебе мил мој
Копнеам по твојаta искреност
И зборот чист како кристал
“Те Сакам до Безкрајност”

Спас!



Ме погледна со ангелски очи
Ми ја испружи топлата рака
Ги осеќав чувствата твои
И твојата насмевка слатка.

Ме допре во срце гласот твој мил
Ме развесели многу насмевката твоја нежна
И тие погледи топли
Што во душа ме погодија.

Што ми направи на мене?
Што се крие во тебе?

Ми покажуваш светол пат
А сепак осеќам уплах
Се плашам од тие погледи
Се плашам од насмевките твои
И од лубовта се плашам јас.

Не можам да верувам во тоа
Но сепак барам спас!

Но,дали спасот се крие во тебе?
Или пак,ќе потонам во темница безкрајна?
Одговорот го чуваш во себе

Ах кога би знаела што мислиш и чувствуваш за мене?
Тогаш би била сигурна
Во мојот спас во тебе
И би ги нацртала патиштата твои
Кон Мене!!!!

вторник, 5 јуни 2007 г.

Me plasi nokta,vo kojasto ne mi ostana nisto osven veterot.



Dimot od cigarata mi go galese liceto a solzite mi gi vlaznea ocite vo Majskata nok…Kolku prokleta mi izgleda ovaa nok,koga ne mozam da bidam srekna…Taa si otide,mi ja odzemaa no ne veruvav kutrata deka stom ke go najdam nego,ke go izgubam.Sega veke sum sosema sama…Sega ne mi ostana nisto osven prokletite solzi koisto nikogas ne se trgnaa od moite oci…Ednas srceto mi se skrsi I po vtor pat taa rana mi se otvori,sega koga I tatko mi go izgubiv...Mi otidoa site otide I on…Sega gi povikuvam spomenite I mi se vraka ona,mi se vraka ona kojasto pred 15 godini ja izgubiv…Me plasi I spomenot koga pomisluvam deka ostanav bez nikogo…Me druzat solzi zaedno so dozdot na mojot pokriv…
Nokva ona mi se vrati,imase vlazna kosa kojasto veterot I ja galese nezno…I podadov raka da ja dopram a ona me spreci.Placev,mnogu placev,kako da ne ja dopram koga nejziniot miris go imam zaboraveno???…Ja ispruziv rakata I….ja trgnav…Ne!Ona mi prozbore….”Angelce moe,ne se sekiraj toj e so mene,dobro mu e na nego…”
Ne mozev..Se gusev,srceto me bolese i prestanuvase da cuka,cuvstvuvav kako nekoj da mi go iskorne srceto…

”Mamo,ne,ti ne smees da me ostavis tuka,ne smees da me ostavis sama…Mene nikoj ne me gleda za dobro…Mamo,mene ubavo ke mi bide zaedno so moeto semejstvo da ziveam…Zemi me mamo,zemi me te molam…Kako sto mi go zema tato zemi me I mene…Ke bideme srekni zaedno…Tuka nikoj ne me saka…site igraat so mojata dusa..site igraat so moite cuvstva,mislat deka sum igracka so kojasto mozat da igraat koga ke im tekne…I na kraj ke mi svrtat grb..Ne me ostavaj mamo nee..ee…e………

“Ne duso,ti ke zivees uste mnogu,vo tvojata okolina ima luge sto te sakaat mnogu,a ima luge na koisto treba da im pokazes deka ako nemas semejstvo ne znaci deka nemas dusa,nadez I cel za zivot…” “Ke se vratam jas pak,a togas ti ke bides najsrekna…”

NE!!!Se osvestiv I primetiv deka ne mi ostanalo sila…Srceto povtorno pocna da mi cuka normalno…Jas se vrativ vo svetot pak,zosto???
Koga gi zatvoriv ocite ovoj pat vidov mnogu luge,no megu tie luge vidov nekoi sto svetea,a drugi stoeja vo temnica…Svativ deka sepak zivotot prodolzuva….A jas treba da se boram so drugite..treba da se boram za zivot…treba da im pokazam na lugeto deka vo zivotot ima povazni nesta I deka ne ja izgubiv nadezta za zivot I pokraj tolku mnogu problemi,ne izgubiv nadez za zivot I ako ostanav sama,iako nemam nitu eden roditel da mi dade podrska…Nemam nitu eden roditel da mi kaze deka se gordee so mene,nemam roditel kojsto ke me kara koga ke zgresam nesto,no sepak ke mu padne krivo I ke mi go prosti toa na minuta…Nemam nikoj,no sepak Jas sum tuka…Jas ziveam I ke ja postignam celta na mojot zivot vo ovoj svet…..

Povtorno zatvoriv oci…go vidov tatko mi…bese tolku tazen…mi gi izbrisa solzite,I mi rece:”Nemoj da bides tazna na sekoj 16,toa neka ti bide najsreken den.Na 16 fevruari me izgubi mene,no ne znaci deka sekoj pominat mesec treba da bides tazna…Soberi sila,imas uste mnogu da postignes vo zivotot…Gledaj napred,vidi kakva golema bura imas napred,no znaj deka pozadi taa bura te ceka toa sto sekogas sakase da ja postignes…”

Gi otvoriv ocite I pocnav da placam…Gi vidov moite starateli koi se spremaa da idat so nivniot sin na sladoled…Ahhh!!!Sakav I jas da imam roditeli sto ke me nosea na sladoled…Toa nikogas ne se sluci…No sepak otvoriv oci srekna…Bev zadovolna so toa sto gi vidov makar I na son…..

No iako tatko mi sakase da bidam srekna sekogas ke go pamtam 16 Fevruari 2007,I sekogas ke go docekam 16 so solzi vo oci….

понеделник, 23 април 2007 г.




Cetirinaeset godini...
A taa nok ne mozam da ja zaboravam...Se sekavam kako vcera da se slucilo...


-Taa se razbudi rano nautro od eden nezen baknez...i edno pismo koesto dadilkata ja drzesev race i sakse da i ja procita...
Go otvori plikot...I gi procita slednive recenici:
"Ti si mojata gordost,ne zaboravaj deka sekogas ke bidam so tebe"...
"se sekavas vo bolnica koga ti kazuvav deka angelite me cekaat?
Dojde vremeto i me zemaa so niv, no mojata dusa ostana so tebe...
So ljubov,
Tvojata mamicka"


Znaese kutroto dete...znaese deka ke se sluci toa...
No zosto tolku brzo???Zosto koga najvise sakase da ja cuvstvuva pregratkata na svoite roditeli???

...Ili angelite ne ja slusaa,ili nejkea da i odgovorat na toa...

Devojceto odednas pocna da vika:

"Ja vidov,ja vidov mama,taa navistina e so angelite"-se obrati kon staratelot-
"gospodine ke me nosite li i mene tamu?"
Staratelot so oci polni so solzi ja pregrna svojata "kerka"..."Mama e gore so anglite,a ti si tuka so nas...
Nie ke te cuvame tuka a mama ke ti cuva mesto do angelite"...
Sepak deteto nisto ne svati...
Svati deka mama e so angelite,no ne svati sto barase tamu megu nepoznati...

Pominaa mnogu godini...devojceto ziveese dobro so svoeto "semejstvo"...
No nikogas ne gi trgna ocite od vratata...Sekoj den nadezta tatko i da i cestita rodenden sekoj den rastese i pak umirase...

Zivotot prodolzuva...
A Moni,iako veke vozrasna i svestna na nekoi nesta,ne ja gubi nadezta deka vistinskiot tatko ke se vrati da gi rece zborovite:
"Prosti,kerko,sto te ostaviv koga najmnogu ti trebav"...i da ja cuvstvuva pregratkata i lubovta sto nikogas ja nemase...

Based on a True Story...

среда, 18 април 2007 г.







I awake this morning
With a thoughts of you
Smiling inwardly
At the things we do
Feeling thankfull
For all we share
Missing you deeply
Wishing you were here
I couldn’t help
But I ask within my soul
What have I done
To deserve such a love?
How was I chosen
For a bond such as this?
A warm,tender love
With a magnificient kiss.
I love who unleshead
So many things within me
With very little effort
Set me totally free
I love who took me
Heights I’d not known
I love who I called my very own
I love who can consol me
When my world falls apart
And mend every piece
Of a torn apart heart
I love whose smile
Brings joy to my life
Whose melodious voice
Sends chills up my spine
I love whose arms
Makes me feel so secure
Take away all tensions
And calm every fear
I love who is stuck by me
Through thick and thin
And one I will love forever
My love has no end……

Povtorno sama...




Mrak vo mojata soba
Taga vo mojata dusa
Solzi vo moeto lice
Pat koj ne vodi nigde...
Za tebe treperam
Po tvoite baknezi kopneam.
Mi place srceto
Me boli teloto...
Zosto mora da bide vaka?
Zosto mora da cuvstvuvame taga?
Zosto po liceto da tecat solzi?
Zosto ziveeme so rasplakani oci?
Temnica vo nokta
Stud vo mojata soba
Solzi vo moite oci
Zivotot bez tebe nigde ne me vodi........